Zonder titel

De vlot geschetste tekeningen van Lies Hutting zijn ‘landschappen van de emotie’. Voor haar ijle structuren creëert ze eerst een bodem, een basis, vaak met een duidelijk zwaartepunt in het centrum. Daarna volgen in lange halen de opgaande lijnen en ontstaat een fragiele architectuur. Arceringen, wentelingen, spiralen, kruisende lijnen, rechten en krommen, draai- en pendelbewegingen breiden zich uit in verschillende richtingen, zodat er uit een geheimzinnig ondoordringbaar weefsel een onpeilbare ruimte ontstaat. Ze werkt zonder aarzeling, zonder correcties, perfect wetend waar ze de rand van het papier nadert om te stoppen. De hoeken worden afgerond met sierlijke zweepslagen. Ze heeft een uitbundig kleurgevoel waarmee ze uiting geeft aan haar onbenoembare zielenroerselen. Haar innerlijke wereld wordt zichtbaar gemaakt als door een seismograaf van gevoelens.